Biografie

Dus je wilt nog meer over mij weten? Leuk! Ik zal je in het kort wat meer over mijn leven vertellen.

Ik ben in 1983 in Schotland geboren. Mijn vader is Schots en mijn moeder is Nederlands. De eerste achttien maanden hebben we met zijn drietjes in Schotland gewoond, daarna zijn we naar Nederland verhuisd. In Nederland werd bij mij de zeer zeldzame stofwisselingsziekte MPI-CDG ontdekt. Hiervan zijn wereldwijd ongeveer vijfendertig patiënten bekend. Deze ziekte heeft invloed op mijn hele lichaam waardoor ik vaak ziek ben geweest en vaak lange periodes in het ziekenhuis heb gelegen. Gemiddeld lag ik er per ziekenhuisopname een paar maanden, maar ik heb ook een keer meer dan een jaar in het ziekenhuisgelegen en dat is héél lang.

Mijn passie om te schrijven en te filmen heb ik door mijn ziekte niet laten afnemen. Als ik iets wil, zet ik alles op alles om het voor elkaar te krijgen. Zo heb ik op mijn achttiende de Young Creative Award gewonnen voor een documentaire die ik heb gemaakt over aids en kinderprostitutie in de Filipijnen. Tijdens mijn middelbarschoolperiode schreef ik voor de scholierenbox van de educatieve uitgever Tumult waarvoor ik veel bekende personen heb mogen interviewen, onder wie Koning (toen nog Prins) Willem-Alexander en Ronn Moss (Ridge van the Bold & the Beautiful). Dat ik na het Atheneum naar Fontys Hogeschool voor Journalistiek ging, lag dan ook erg voor de hand. Omdat ik al aardig wat schrijfervaring op zak had, besloot ik in mijn eerste studiejaar bij het Brabants Dagblad aan te kloppen. Dat vonden ze volgens mij wel leuk, want ik mocht meteen aan de slag. Eén keer per maand interviewde ik voor de jongerenpagina 'Hotel de Jong' kinderen die iets bijzonders hadden meegemaakt, later interviewde ik volwassenen voor een soortgelijke rubriek. 

Het einde van mijn opleiding heb ik op mijn laatste krachten gedaan. Tijdens mijn eind-assessment lag ik in het ziekenhuis, maar na lang zeuren bij de artsen, mocht ik voor één dagje naar huis en heb ik mijn Bachelor of Journalism gehaald. Daarna ging ik lichamelijk snel achteruit. Ik had totaal geen energie meer, kreeg 24 uur per dag zuurstof toegediend en werd op de wachtlijst voor een levertransplantatie geplaatst. Op Oudejaarsavond 2011, toen de oliebollen op tafel lagen, kwam eindelijk het verlossende telefoontje, er was een nieuwe lever voor mij gekomen. Het zou een experimentele transplantatie worden, nog nooit eerder had iemand ter wereld met deze stofwisselingsziekte een nieuwe lever gekregen. Het was een zware operatie van twaalf uur, maar volgens de chirurg paste mijn nieuwe lever als een puzzelstukje in mijn lichaam.

In mijn boek 'Overlever' vertel ik over mijn weg naar zowel lichamelijk als geestelijk herstel. Hoe ik heb geleerd om in mezelf te blijven geloven, ook al geloofde niemand anders mij. Hoe ik geleerd heb zelf de regie over mijn leven te nemen en te behouden. Maar ook hoe ik geleerd heb het leven los te laten en vertrouwen te hebben.

Het is volgens mij wel duidelijk dat ik een vechter ben. Ik laat me door niks en niemand beperken, zelfs niet door een ziekte, maar zonder mijn familie, vrienden, artsen en natuurlijk mijn donor zou ik dit allemaal niet hebben kunnen bereiken. Mijn donor heeft mij niet alleen mijn leven teruggegeven, zij heeft mij een totaal ander, energieker en mooier leven gegeven dan waar ik ooit van heb durven dromen. Ieder jaar op Oudjaarsdag herdenk ik haar en ieder jaar op Nieuwjaarsdag vier ik mijn leververjaardag.


Het leven is een feest,
gisteren is geweest,
morgen moet nog komen,
maar vandaag leef ik mijn dromen!